De eerste week in Sydney!

Zondag
Vandaag is het dan zover! Ik ga vandaag ECHT naar Sydney. Ik heb vanochtend lekker rustig aan gedaan en de laatste dingen in mijn koffer gedaan. Deze heb ik vervolgens nog een keer of 6 moeten wegen en nog wat moeten schiften in wat ik meeneem. Maar uiteindelijk is het gelukt mijn koffer weegt 23,5 kg en m'n handbagage daardoor meer dan 10kg want daar zitten nog wat spijkerbroeken en andere spullen in die echt mee moeten.
's Middags zijn er nog familie, buurtjes en vrienden langs geweest en moest ik ook nog even snel mijn e-ticket en VISA mail uitprinten.
En toen was het alweer zover we gingen naar schiphol. Eenmaal op schiphol geparkeerd moest ik me laten inchecken. Nu bleek alleen dat mijn digitale VISA niet was gekoppeld aan mijn vliegticket waardoor ik niet ingecheckt kom worden?!?! Nu bleek dat ik bij de aanvraag van mijn VISA mijn paspoortnummer verkeerd ingevuld (eindigt op 00 ipv oo..) had. En dat is echt top als je al zenuwachtig bent. Maar gelukkig was het één telefoontje naar Australië en een paar minuten later heb kon ik me toch inchecken :D. Na afscheid te hebben genomen van iedereen ben ik door de douane gegaan en moest ik bij de gate wachten. Ik vlieg met koreanair dus ik keek vanaf moment één al m'n ogen uit naar alle Koreanen en wat ze allemaal aan handbagage/ plasticzakken bij zich hadden. Ohja en van koreaans maak je echt helemaal niks..
Na een tijd te hebben zitten wachten mochten we dan eindelijk boarden en kwam ik in het vliegtuig naast een kleine Koreaanse man te zitten. Wederom keek ik mijn ogen uit want bijna alle stewardessen waren te klein om de handbagage kleppen dicht te doen, wat op werd gelost door mensen te vragen of ze op wouden staan zodat ze op de stoel konden klimmen. Vervolgens gingen we dan eindelijk de lucht in. We kregen eigenlijk bijna direct ons avondeten waarna ik heerlijk een uur of 6(!) heb geslapen. Ik werd dus weer wakker toen we ons ontbijt kregen, prima! Eenmaal geland in Seoul heb ik even een 'degelijke' maaltijd gehaald bij de burgerking want het eten in het vliegtuig was wel 'oké' maar niet echt lekker. In de burgerking kon ik gelijk even skypen met thuis om te laten weten dat ik veilig geland was, en gewoon om even met iemand te praten, want ook engels spreken de koreanen niet zo heel graag. Op Seoul had ik een stop van 4 uur maar dit was echt super snel voorbij.
Ik ben ongeveer een uur van tevoren de volgende gate gaan zoeken en dat was nog best lastig op zo'n grote luchthaven. Maar toen ik daar zat te wachten besefte ik mij opeens dat ik helemaal nog geen boarding pas had voor de volgende vlucht, en ik met mijn 'bescheiden' vliegervaring had werkelijk geen idee wat ik moest doen. Dus maar even een stewardess aan haar staart getrokken en de pas kon gelukkig ter plekke nog uitgeprint worden. Toen we eenmaal weer mochten boarden waren mijn benen weer gestrekt en was ik klaar voor mijn volgende vlucht, want als deze zou gaan als de vorige zou het een makkie zijn. Maar goed dat was te mooi om waar te zijn want zoveel ik geslapen heb in de eerste vlucht zoveel wakker ben ik geweest in de tweede, behoorlijke turbulentie de hele vlucht door :(.

Dinsdag
Ik landde dus op dinsdag in Sydney, geen idee hoe het precies zit maar iig iets met tijdverschil. Toen we in Sydney landde kwam je na een stukje lopen in een hal terecht waar je moest staan wachten totdat je je formulieren (wat je bij je hebt in je koffer en je formulier waarop je aangeeft of je de afgelopen 7 dagen in Afrika bent geweest, of niet) kon inleveren en je paspoort gecontroleerd kon worden. De rij was natuurlijk enorm en daar sta je dan in de rij, amper geslapen en een rugzak van > 10 Kg. Maar na een behoorlijke tijd kon ik mijn koffer van de loopband afhalen en door naar de volgende controle. Vervolgens kwam ik een ruimte waar je een plek kreeg aangewezen om te gaan staan, in rijen van 4 achter elkaar, en moest je wachten tot een hond aan je koffer en tas had gesnuffeld om te controleren of je niet iets anders bij je hebt dan alleen maar je kleren ;). Verder zie je terwijl je staat de wachten aan het andere eind van de ruimte mensen bij hun koffer staan wachten terwijl er iemand zijn/haar hele koffer overhoop haalt (nachtmerrie!). Maar gelukkig mocht ik gewoon in één keer doorlopen.
Eenmaal echt op het vliegveld aangekomen (ik had weer wifi!) kon ik eindelijk laten weten dat ik weer veilig geland was. Daarna heb ik in een rustig hoekje mijn rugzak zoveel mogelijk in mijn koffer geleegd. Nadeel was alleen dat ik omdat ik het 'even snel' wou doen mijn koffer niet meer in mijn eentje dicht kreeg en iemand van de luchthaven uiteindelijk op het andere eind van mijn koffer moest gaan zitten om die dicht te krijgen..
Toen kwam de volgende uitdaging, het hostel zien te vinden. Nu had ik netjes van tevoren opgezocht hoe ik er moest komen en met welke bussen. Dus ik naar de bushalte gelopen en daar aan de buschauffeur gevraagd of dat die bus naar centraal ging, maar dat ging hij niet en alle andere bussen blijkbaar ook niet. Gelukkig was hij heel aardig en heeft hij me voor niks(ik had net gepind en alleen maar een briefje van 20) bij het dichtstbijzijnde treinstation afgezet. Kom ik bij het treinstation, is er één grote trap. En blijkbaar stond ik daar heel zielig en verloren en kwam ik wederom in aanraking met het aardige Australische volk. Een oud vrouwtje kwam op me af en zei " Don't worry love there is a ramp just aroud the corner". Dus ik om de hoek kijken en daar kon ik inderdaad mijn koffer gewoon omhoog rollen. Nou boven een soort OV chipkaart (Opal card) gekocht en door de poortjes naar de trein, nu moest ik alleen wel weer beneden zien te komen..
Toen heeft een hele aardige Australische man mijn koffer naar beneden getild want er was wel een lift maar daar kwam de trein al aan. Dus ik werd nog net die trein niet ingegooid en was ik onderweg naar central station. Een kleine 10 minuten later kwam ik daar aan en had het station 6 uitgangen. Puur op de gok een uitgang gekozen, en verkeerd gegokt natuurlijk, waardoor ik nog een stuk met mijn koffer moest lopen naar de juiste bushalte.
Toen kwam ik voor het eerst echt in aanraking met de bussen hier. Niet op tijd, nooit blijkbaar, en als je instapt moet je zelf weten wanneer je eruit moet want er hangt niet net als in Nederland een scherm waarop staat wat de volgende bushalte is. Dus toch maar even gevraagd of de buschauffeur even een sein wou geven wanneer ik eruit moest. De bus ging gelukkig in een stuk door naar het hostel waar ik me incheckte en mijn kamer op kon zoeken.
Eenmaal op mijn kamer aangekomen ontmoette ik drie meiden, uit Australië, Engeland en Chili, die heel aardig en behulpzaam waren.
Na wat uitgerust en gedoucht te hebben ben ik gelijk maar boodschappen gaan doen want je moet toch iets eten de volgende ochtend. Die avond was pizza avond en hoefde ik alleen maar mijn naam op een lijst te schrijven en aan te geven welke pizza ik wou dus dat was alvast makkelijk. Ik had van tevoren in google maps opgezocht waar ik eruit moest en heb toen maar gewoon de mensen met boodschappentassen gevolgd naar Broadway shopping center. Onderweg een paar keer bijna aangereden want ja alles rijdt hier gewoon links, natuurlijk, en ging ik na een kleine boodschap weer terug naar het hostel. Toen ik terug kwam heb ik mijn boodschappen opgeruimd mijn pizza gaan eten en lekker gaan slapen.

Woensdag
Okee ik had nog nooit een jetlag meegemaakt maar ik was gewoon om 4 uur nog steeds moe, maar klaarwakker. Liggen draaien tot een uur of 6 - half 7 en ben er toen uitgegaan om te ontbijten en te skypen, want als het hier ochtend is is het in Nederland nog de vorige avond. Die dag lekker rustig opgestart, geluncht en weer naar Broadway shopping center gegaan om boodschappen te doen, een simkaart voor mijn mobiel te scoren en een Australische bankrekening te openen. Daarna weer terug gegaan naar het hostel om op mijn laptop te gaan zoeken naar kamers en mensen te smsen om te vragen of ik de kamer kon komen bekijken. Ik kreeg echt binnen een paar seconde de vraag of ik om 7 uur langs kon komen. Dus ik snel even pasta gekookt, gegeten en gelijk door.
Het huis lag heel dicht bij de universiteit en de supermarkten dus qua locatie was het top. Nou nu blijkt maar weer dat een kamer zoeken vanuit Nederland gewoon niet te doen is want voor mijn kamer moest ik door een deur naar buiten. Naast het huis was dan de deur naar de kamer en de badkamer was nog een stukje verderop. Ook bleek na wat vragen dat er iets van 12 mensen in dat huis woonde, dus dat werd het niet. Eenmaal weer terug in het hostel weer even geskypt en ben daarna lekker gaan slapen.

Donderdag
Er zit verbetering in, niet veel, ik werd een heel half uur later wakker... Dus begon hetzelfde ritueel weer van draaien in bed tot een uur of half 7 en vervolgens ontbijten en even skypen met het thuisfront. Vandaag ben ik verder bij twee appartementen wezen kijken, en ik verbaas me echt hoe mensen kunnen leven, maar weer was het niks. Bij het ene huis was de woonkamer omgetoverd tot slaapkamer waardoor je met 6 mensen in een veel te klein 2 kamer appartement terecht zou komen zonder woonkamer en eetkamer. En de andere kamer was heel klein en vies. Dus weer geen geluk vandaag. Via de mail heb ik met Fabian (voor degene die dit niet weten Fabian is de broer van tante Natasja) om 5 uur bij zijn appartement afgesproken om daar mee te eten. In het begin was het een beetje raar maar nadat we spaghetti hadden gegeten zijn we op het balkon gaan zitten en hebben daar heerlijk de hele avond zitten praten en wijn zitten drinken waardoor ik uiteindelijk rond half 1 weer terug was in mijn hostel.

Vrijdag
Je zou denken dat wanneer je rond half 1 gaat slapen je biologische klok je wat uitslaap tijd gunt maar het was weer te mooi om waar te zijn ik was kwart over 5 wakker. Het positieve ervan was dat ik wel weer drie kwartier vooruit ben gegaan. Na mijn ochtend ritueel van skypen en ontbijten heb ik even snel boodschappen en een badhanddoek voor op het strand morgen gekocht. 's Middags had ik met de vriendin van mijn Chileense kamergenoot afgesproken want die wil gaan reizen en zoekt iemand om haar lease over te nemen. Dus ik ben nadat ik boodschappen had gedaan en even snel geluncht daar samen met Valentina heen gegaan. Het huisje was wel mooi maar de lease ging maar tot begin februari en dan was het nog maar de vraag of ik daar überhaupt kon blijven. Vervolgens bij nog een kamer gekeken, maar dat werd het ook niet. Ik besloot toen om naar de universiteit te gaan om daar wat rond te vragen, ik verwachtte dat ze daar misschien ook wel iets van een plek hadden waar ze advertenties ophangen. Omdat ik geen idee had waar ik moest beginnen begon ik bij het eerste wat ik tegen kwam; the international student house waar ik wat navraag heb gedaan maar ze stuurde me door naar the accomodation office. Nou hier werd mij verteld dat ik maar gewoon op de site moest kijken, alsof ik dat nog niet gedaan had.., en dat ze me niet verder konden helpen. Ik liet me niet uit het veld slaan en ben gewoon daar rond gaan lopen, het bleek graduation day te zijn dus er waren genoeg mensen op de campus. De eerste student die ik wat vroeg verwees me door naar de student union. Eenmaal de instructies gevolgd liep ik het kantoor binnen van de studenten union maar ook zij konden niets voor mij doen, maar mocht wel fruit meenemen wat over was van een meeting dus toch nog iets 'positiefs'. Enigszins teleurgesteld ben ik naar wynyard station gegaan omdat mijn Australische kamergenoot, Susan, vroeg of ik zin had om daar wat rond te kijken. Dus nadat we bij de Starbucks een mega frappuccino gekocht hadden zijn we op wynyard lookout point geweest, hebben we over de Sydney bridge gelopen, zijn we in het YHA the rocks hostel wezen kijken (Ik zit zelf in YHA glebe point road en je hebt door het hele land YHA hostels zitten en dit hostel heeft een dakterras met uitzicht op de opera house en sydney bridge) en zijn we via the rocks weer terug gegaan naar het hostel waar we om 7 uur een barbecue hadden op het dak. Die avond lang buiten gezeten en gepraat met andere mensen in het hostel en daarna weer gaan slapen.

Zaterdag
Vandaag na mijn ochtendritueel mijn spullen bij elkaar geraapt want om 10 uur zou ik opgehaald worden door Fabian, Laura en Gio om naar het strand te gaan. We zijn eerst naar Manly Beach gereden. Bij dit strand zit een soort zwembad wat de zee vult met zeewater en toen het water eenmaal hoger werd zijn we op het strand gaan liggen. Hier zijn we zo'n beetje de hele ochtend en begin van de middag geweest waarna we naar Dee-Why beach zijn gereden omdat daar een speeltuin voor Gio was. Daar hebben we onder een boom in de schaduw fish and chips gegeten en zijn door het drukke verkeer heen weer naar mijn hostel gereden. Daar wou Gio heel graag even binnen kijken want hij was wel benieuwd hoe de backpackers leven :P. Toen ze eenmaal richting huis waren gegaan kwam ik er tijdens het douchen achter dat ik toch best wel een tikkeltje (behoorlijk!) verbrand was. Omdat we 's avonds met de kamergenoten toch naar het vuurwerk zouden gaan kijken in de stad kon ik onderweg wel aftersun kopen. We zouden met de lightrail gaan maar bij het station bleek dat er aan de sporen gewerkt werd en moesten we de bordjes volgen naar een bushalte waar de vervangende bussen zouden rijden. Kortom we kwamen terecht in een file, zijn gaan lopen en waren te laat voor het vuurwerk, wel rond gelopen in darling harbour en aftersun (met pijnstilling!!) kunnen vinden. Na een behoorlijk eind gelopen te hebben naar de dichtstbijzijnde busstop met een bus die naar ons hostel ging heb ik me in het hostel ingesmeerd met het wondermiddel en geheel pijnloos geslapen.

Zondag
Vandaag werd ik rond een uur of 6 wakker en weer ontbeten en zitten skypen. Vandaag ben ik praktisch de halve stad door gereisd en heb 4 verschillende huizen/appartementen bekeken. Een was echt een plek waar ik mezelf wel zag wonen maar eenmaal daar waren er nog allemaal extra kosten en werd het voor mij jammer genoeg niet meer te betalen. Aan het einde van de dag heb ik bij de groenteboer nog even wat fruit gehaald en ik was van plan om paste te maken dus had uien en champignons gekocht. Tegen de tijd dat ik in het hostel was had ik daar al geen zin meer in en heb ik een omelet gemaakt met ui, champignons en geroosterd brood. Omdat op de plek waar ik normaal zat een Duitse vrouw aan het skypen was, lees in haar tablet aan het 'schreeuwen', ben ik maar op het dakterras gaan zitten. Na het skypen was het alweer laat en ben ik gaan slapen. En zo is de eerste week voorbij gevlogen!